Jan Verwey – Dreamdancing

We hebben geprobeerd als trio een sfeer neer te zetten zoals b.v. Charlie Haden, Richie Beirach, Michel Petrucciani dat deden, met de harmonica als een soort spil, die genoemde musici niet hadden, waardoor wij een heel apart beeld konden scheppen.

Ik kan niets anders zeggenDe titel “Dreamdancing” heeft daardoor een dubbele lading gekregen, want behalve dat het album vernoemd is naar het Cole Porter stuk, heeft de CD ook best iets dromerigs.
Natuurlijk staan er ook stukken op met echte swing, Maar er wordt ook vrij gespeeld, waarin het ritme nauwelijks gemist wordt, met mooie strijkgedeeltes van Jasper, niet voor niets de vaste bassist van Enrico Pieranunzi. Zowel hij als Johan hebben een groot aandeel gehad in de vorm, waarin dit album gegoten is.
Johan heeft veel geleerd, door zijn samenwerking met Toots, hoe je een harmonica moet omlijsten.
Beide hebben met veel internationale jazzcats gewerkt.

Bovendien heb ik met dit album een soort boodschap willen afgeven naar alle Nederlandse jazzmuzikanten om toch vooral de muziek te blijven spelen van hun voorvaderen, die hen in wezen het ‘vak’ hebben geleerd, door de compositie’s, die zij hebben aangedragen.

Natuurlijk heb je originals, het eigen werk en je hebt Standards. Ik heb gekozen voor een zelfbedachte term: Original Standards, realbook pieces, die niet zo vaak worden gespeeld, maar stuk voor stuk cool jazz- parels zijn, zoals die ook voorkomen in de klassieke muziek: van de hand van bv Mahler, Beethoven en Bach. En klassieke musici blijven wél hun traditie trouw!